วันจันทร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ขอร่วมเป็นกำลังใจ

สวัสดีครับ มิตรรักแฟนบล็อกทุกคน ที่ผมหายไปไม่มา
หาเรื่องราวต่างๆมาลงให้ เพราะติดภารกิจหลายๆ อย่าง
ทำให้ไม่เวลา มาเขียนบล็อก บ้านผมโชคดีมากๆ ที่
น้องน้ำเธอหมดแรงเสียก่อน เลยเดินทางมาไม่ถึงบ้านผม
ผมเลยรอดตัวไป แต่ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนทุกท่าน
ที่น้องน้ำเธอไปอยู่ด้วยครับ ไม่นานเธอก็คงจากไปแล้ว
ขอให้อดทนกันอีกหน่อยครับ...สู้..สู้..ครับ
ขอให้พวกเรากลับมาเติบโตและแข็งแรงอีกครั้ง
อย่าหมดหวัง...ครับ
มีอีกอย่างที่พวกอยากจะได้กล่าวถึงคือ เรื่องของการเตรียมตัว
และการเตรียมใจในการต้อนรับน้องน้ำ คือวันหนึ่งผมเดินไปพบ
บ้านหลังหนึ่งครับ ดูแล้วสะดุดตามาก คือหน้าบ้านของเขาทำขอบ
ปูนออกมาเหมือนมีเขื่อนกันน้ำ แล้วเอาไม้เสียบเป็นเขื่อน เลยเสี่ยง
เดินเข้าไปถาม แล้วขอถ่ายรูปมาให้ดูกัน

บ้านที่มี่เขื่อนที่ทำไว้อย่างแข็งแรง

ขวดน้ำสำหรับดื่ม

ขวดน้ำสำหรับใช้

เครื่องใช้ที่ยกขึ้นสูง
ก็นับว่าเป็นการเตรียมตัวที่ดีในระดับหนึ่งผม ก็เลยถามต่อไปว่า
ถ้าน้องน้ำเข้าบ้านจริงๆ จะทำอย่างไร??
เขาก็ตอบว่า ก็ต้องทำใจนะ...ไอ้น้อง ถ้าถึงเวลาที่ของมัน
จะเสียมันก็ต้องเสีย ไม่ตายก็หาเอาใหม่ได้รักษาตัว-รักษาใจ
เอาไว้ก่อนได้ที่สุด โชคยังดีที่ของพวกนี้มันไม่ใช่ของที่เอาไว้
ทำมาหากิน เสียไปก็คงเสียใจบ้าง

แล้วยังเสริมอีกว่า เขาก็คิดเห็นใจบ้านคนที่เขาหาเช้ากินคำอยู่นะ
คงลำบาก ข้าวของเครื่องมือทำมาหากินของไม่เหลือ...  
(พูดอีกยาวแต่ผมจำได้ประมาณนี้)

แล้วผมก็ขอบคุณแล้วเดินออกมาด้วยความรู้สึกที่ดี ผมเองก็ได้
ข้อคิดดีๆว่า การเตรียมตัวเตรียมใจนั้นเป็นเรื่องสำคัญมากๆ
ในการเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆ อย่างน้อยๆ ก็ลดความเสี่ยงลงได้บ้าง
และที่สำคัญ คือ การไม่เป็นหรือลดการภาระกับคนอื่น

* * * * *

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น